Lieve Blog lezers en lezeressen,

Daar ben ik dan, voor de allerlaatste keer zal ik nu een verhaaltje voor mijn blog schrijven. Het zit er op. Mijn grote Amerika avontuur en droom is voorbij. Alweer drie weekjes ben ik terug in Nederland. Het is echt heel fijn om weer mijn ouders een knuffel te kunnen geven, net als de rest van mijn familie en vrienden, dat is een groot plus punt van weer thuis zijn, maar eerlijk is eerlijk, ik mis het grote Amerika ontzettend. Voor nu weet ik niet wanneer ik mijn familie en vrienden daar weer terug ga zien, dat is toch wel heel erg apart. Hopelijk toch wel redelijk soon ;)!

Het afscheid met mijn gastgezin was eigenlijk gewoon echt heel erg. Ik had nooit verwacht dat het zo zo moeilijk zou gaan worden! Maar het heeft heel veel tranen gekost. Mijn hele gastgezin ging mee naar het vliegveld, en mijn gastmoeder en Kenzie, mijn gastzus die minder dan een maand in leeftijd met mij verschilt, konden helemaal met mij mee lopen naar de gate waar ze bij me bleven totdat ik kon boarden. En oh wat hebben we een hoop gehuild die ochtend! De allerlaatste knuffel die je elkaar dan geeft, was toch wel heel raar. En dan als je dan toch écht weg moet lopen, dan zo lang mogelijk zwaaien als maar kan. Ik moest de dag ervoor al afscheid nemen van mijn tante daar en mijn neefje en nichtje. En het schattige was, dat mijn neefje het heel moeilijk heeft met afscheid nemen. Hij was de hele tijd op de achtergrond, wilde me eigenlijk niet een knuffel geven en ging dan ook snel de auto in toen ze weg gingen. Toen zat de autodeur al dicht iedereen zat en was klaar om weg te rijden, vliegt ineens de deur open en komt dat kleine mannetje op me af rennen, zegt niets, geeft een hele hele dikke knuffel en rent vervolgens weer terug. Het was zo ontzettend lief! Mijn terug reis was eigenlijk prima. Het eerste vliegtuig waar ik in zat was echt zo’n klein vliegtuigje met maar een paar mensen. De stewardess kwam meteen al naar me toe vragend of ik tissues nodig had haha. Toen we eindelijk gingen opstijgen was dat echt even heel moeilijk, daar ging dan toch echt weg van mijn tweede thuis.. Ik vloog eerst naar Houston, Texas. Ik zat in het begin naast niemand, maar halverwege de vlucht kwam er een oudere dame naast me zitten die zag dat ik niet the happiest kid on earth was ;) en die heeft heerlijk met me zitten kletsen om me op te vrolijken. Was een hele lieve gezellige Amerikaanse vrouw en ik ben haar heel dankbaar dat ze zo gezellig bij me kwam zitten! En ook de meneer die achter me zat en zo af en toe eens vroeg of het nog goed met me ging en even een praatje met me maakte was heel erg aardig! In Texas had ik mijn volgende vlucht pas 4,5 uur later, dus ik had rustig de tijd om naar mijn volgende gate te gaan, waar ik met treintjes heen moest, en even wat gegeten en gewoon op mijn gemak gewacht heb. Daar ontmoette ik ook nog een andere Nederlandse studente met haar moeder, we zouden dezelfde vlucht hebben en hebben nog lekker zitten kletsen. Daarna stond er nog een 9 uur durende vlucht naar Amsterdam te wachten, die ging verder helemaal prima. Ik zat weer naast een hele lieve mevrouw met wie ik lekker kon kletsen. En toen kwam Nederland na een paar uur in zicht. Uiteraard met rot weer ;), maar wat een verrassing is het dan als je door de deuren op Schiphol loopt en daar dan familie én vriendinnen ziet staan met spandoeken. Echt heel lief!

Oh wat heb ik een mooi jaar gehad! Twee jaar geleden, toen ik mijn blog startte had ik nooit durven hopen dat het zo’n jaar mocht worden. Het heeft al mijn verwachtingen en dromen overtroffen en ik realiseer me dan ook heel goed dat ik ontzettend veel geluk heb gehad. Als ik er zo op terug denk heb ik zoveel bijzondere momenten gehad: ik heb heel NYC door gecrossed met een te gekke groep vrienden en een crazy gids, ik ben in mijn eentje naar Colorado gevlogen terwijl ik op geen enkele lijst van de vliegtuigmaatschappij stond, ik heb bij het beste gastgezin dat er maar voor mij kon gevonden worden gewoond, ik ben cheerleader geweest voor American Football games en basketball games, ik heb gevolleybald, gebasketbald en gerend en gesprongen terwijl ik eigenlijk geen van alle kan, ik heb gekampeerd midden in de bergen, ik heb een Amerikaanse vriend gehad, ik heb de engste achtbanen overleefd, ik heb over de Walk of Fame gelopen en het Hollywood sign gespot, ik heb als een klein kind all happy door Disneyland gelopen, ik ben in mijn pyjama naar school en naar Walmart geweest, ik heb stiergevechten en bullriders gezien, heb een vogelspin vastgehouden en kakkerlakken geaaid haha, tussen de cowboys gelopen, ik ben uitgekozen tot de Queen of Wintersports Dance, ik heb door Walmart geraced in een karretje, onze school was State Champions geworden, ik heb in de School Play mee gespeeld, ik ben naar Prom geweest, heb mijn Cap in de lucht gegooid tijdens graduation, een echte Amerikaanse kerst gevierd, geweldige schooldagen gehad waarin ik zo veel kon lachen, met mijn gastouders wezen stemmen tijdens de Presidents Verkiezingen, hele aparte weersomstandigheden meegemaakt, heb in de winter door de sneeuwgerold in mijn bikini, ik ken het Amerikaanse volkslied en de Pledge of Allegiance uit mijn hoofd en zo kan ik gewoon echt nog zo veel langer doorgaan! Dit zijn echt maar een paar van die bijzondere dingen. Ik heb zoveel lieve mensen ontmoet, die mensen die altijd voor me klaar stonden en mijn jaar het beste jaar ooit wilde maken. Zelfs mensen die ik amper kende, waren altijd geïnteresseerd in me en hielpen me altijd uit.

Het afgelopen jaar heb ik toch ook een hoop geleerd. Niet zo zeer op school, want ondanks dat ik zo af en toe wel even wat voor school moest doen, echt moeilijk was school daar totaal niet! Maar als je ergens bent waar helemaal niemand jou kent, niemand weet wie of wat je bent, dan leer je vanzelf jezelf ook heel goed kennen. Ik kon daar zijn wie ik echt ben, tenslotte wist niemand van te voren toch hoe ik hier in Nederland was, en dat heeft mij toch wel goed gedaan. Ook heb ik geleerd dat ik meer kan dan dat ik ooit dacht dat ik zelf zou kunnen. Ik kan dan ook wel zeggen dat ik wat meer zelfvertrouwen heb en doe veel sneller iets waarvan ik eerst zou hebben gedacht ‘dat kan ik vast niet’ of ‘dat vind ik vast niet leuk’. En ik heb uiteraard ook een hoop over de Amerikaanse cultuur geleerd, want ja mensen ook Amerika heeft cultuur. Ik heb geleerd hoe ze daar denken en doen in het dagelijks leven, ik heb veel nieuwe meningen en gedachten gehoord over heel veel verschillende zaken waardoor je ook weer je eigen normen en waarden van een andere kant gaat zien. Ik heb ook geleerd me heel snel thuis te voelen in een nieuwe omgeving en bij nieuwe mensen. Ik heb geleerd heel veel te genieten. En uiteraard heb ik heel veel Engels geleerd, want die taal kan ik nu toch wel vloeiend spreken en dat is ook wat waard ;)!

Dit was het dan. Ik ben druk bezig alles letterlijk en figuurlijk een plekje te geven. Mijn kamer ligt nog steeds aardig overhoop met allerlei spulletjes uit mijn Amerikaanse leventje, allemaal hele mooie herinneringen! Ik wil iedereen die mijn blog de afgelopen twee jaar gelezen heeft, of ik je nu ken of niet, heel erg bedanken! Ik vond het altijd echt enorm leuk om de reacties op mijn blogs te lezen en die konden me er af en toe ook echt door heen helpen! Ik vind het ontzettend lief dat jullie zo af en toe de tijd namen om even te lezen hoe het met mijn leventje stond, want ik weet, mijn blogs waren niet altijd de kleinste ;). Dus iedereen heel erg bedankt! En als je mijn blog leest omdat je misschien ooit zelf een high school jaar gaat doen, als je nog twijfelt, ik zou zeker zeggen doe het! Het is een ervaring om never nooit meer te vergeten waar je de rest van je leven plezier van kan hebben! Het is het elke cent waard en nog zoveel meer!

Misschien tot ooit bij een volgende reis!

Voor nu de laatste keer, heel erg veel liefs,

Lies.

~I’ve learned that goodbyes will always hurt, pictures will never replace having been there, memories good or bad will bring tears and words can’t ever replace those feelings~